Fale emigracji obywateli  polskich  najczęściej  o podłożu ekonomicznym na przestrzeni  dziesięcioleci, zwłaszcza ukierunkowane do Ameryki Północnej, powodują obecnie zintensyfikowanie się na wokandach w sądach w Polsce, w coraz to większym wymiarze niż dotychczas spraw z zakresu zasiedzenia nieruchomości, których to formalnie właścicielami, bądź też spadkobiercami nieżyjących właścicieli są osoby przebywające na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej oraz Kanady.  Częstokroć   emigranci,  wyjeżdżając z  kraju, pozostawiają statystycznie najczęściej  nieruchomości gruntowe bez jakiegokolwiek nadzoru, licząc na to, że po powrocie na stałe  do ojczyzny po kilkudziesięciu latach nieobecności w niej,   ponownie będą mogli korzystać, jak uprzednio, ze swoich praw do nieruchomości.

        Doświadczenie empiryczne  wynikające z wykonywanego zawodu  adwokata, nakazuje niejako ostrzec Polonię przed zaniedbywaniem praw właścicielskich pozostawionych w Polsce składników majątkowych – nieruchomości, aby uchronić się przed utratą prawa własności  nieruchomości na skutek zasiedzenia przez osoby trzecie, w tym również przez innych członków rodziny.

        Bierność władcza w stosunku do nieruchomości częstokroć może doprowadzić do utraty majątku, gdyż w polskim systemie prawnym  funkcjonuje instytucja zasiedzenia recypowana  z prawa rzymskiego, która to umożliwia uzyskanie prawa własności nieruchomości przez osoby, które władają nią w sposób samoistny nieprzerwanie przez okres 20 lat, gdy pozostają w dobrej wierze, lub przez 30 lat, gdy pozostają w złej wierze.

Dalsza część artykułu dostępna po wykupieniu subskrypcji. Kup tutaj!