Zhong Guo – w wolnym tłumaczeniu Państwo Środka i tak właśnie nazywają swoją ojczyznę Chińczycy. I tak też obrazuje to chińska wersja mapy świata, Chiny pośrodku, z lewej Europa i Afryka, a po prawej obie Ameryki. Najstarsza z istniejących cywilizacji z historią ponad pięciu tysięcy lat zna swoją wartość i poczucie dumy narodowej. "Bo my, Chińczycy, to tak i tak, a wy, obcokrajowcy, to inaczej" da się często usłyszeć w rozmowach z Chińczykami, zaznaczyć należy, że nie ma w tym podtekstu nieprzychylności do obcokrajowców, lecz silne podkreślenie swojej wyjątkowości. Wrzuceni do jednego worka, jesteśmy wszyscy tacy sami, a przynajmniej wszyscy Europejczycy, Amerykanie i Australijczycy. Może z wyjątkiem Rosjan, bo to dla Chińczyków oddzielna półka.                   

Mimo tych stereotypów, które również występują po naszej stronie, bo przecież duża część naszego społeczeństwa nie widzi różnicy pomiędzy np. Wietnamczykami a Chińczykami, część Chińczyków zalicza nas do szeroko rozumianego bloku państw postkomunistycznych i to determinuje pryzmat, przez jaki nas widzą. Mało jednak który rozumie pojęcie słowiańszczyzny oraz konsekwencje, jakie niesie to za sobą odnośnie do kultury.

     Własne poczucie wyjątkowości oraz nieznajomość świata zewnętrznego sprawiają często wręcz śmieszne stwierdzenia wypowiadane w luźnych rozmowach przez Chińczyków. Pewnego dnia stojąc w korku, widząc naprzeciw sznur ciężarówek, zapytałem taksówkarza, ile zarabia kierowca takiego TIR-a. Okazało się, że ma od 4 do 6 tysięcy rmb. Ja na to, że taki kierowca może sobie dorobić na lewiznach, jak np. na paliwie. Wyjaśniłem cały proceder "oszustwa", opierając się na czysto polskich doświadczeniach. Wtedy taksówkarz odpowiedział "Ty to znasz Chiny od podszewki". Po kilku zdaniach wyszło, że mój rozmówca miał wizję, że to tylko w Chinach i tylko Chińczycy są na tyle sprytni, aby opracować takie przekręcanie firmy na paliwie, a ja jestem tak obeznany w chińskich sprawach, że znam całą kombinację z lewymi fakturami od znajomego ze stacji włącznie.

      Kolejną śmieszną historią jest to, kiedy często jem surowy ząbek czosnku do jakiegoś dania. Mogę wtedy usłyszeć: "ten jak prawdziwy Chińczyk, je czosnek", lub analogicznie, kiedy jem coś ostrego. Wprost daje się wyczuć, że w świadomości wielu Chińczyków jest, że pewne produkty są zarezerwowane tylko dla nich, a my, biali, znamy tylko cukier. Odnośnie do cukru, którego osobiście nie używam, a słodkich potraw nie lubię. Spotkałem się kilka razy z tym, że Chińczycy częstowali mnie czymś słodkim, mówiąc "Wy, Europejczycy, lubicie jeść na słodko", niestety ja odmawiam takich potraw.

      Jeszcze inne zdarzenie miało miejsce w czasie załatwiania pewnej sprawy, kiedy mówię do mojego znajomego Chińczyka (w żartach): "jak mi to załatwisz, to odpalę Ci działkę", wtedy inni obecni przy rozmowie chórem odpowiedzieli "Adam to już jak typowy Chińczyk". Jak widać, w Chinach nie mamy opinii łapówkarzy.

      A już tak na koniec dopowiem, każdy biały w Chinach zna język angielski perfekt. Dlaczego? No bo przecież jest Amerykaninem. A co jeżeli jest Niemcem? Nic, przecież Niemcy mówią po angielsku.

      Nie należy takich sytuacji brać za bardzo do siebie. Ja staram się tłumaczyć, jak sprawa się ma realnie, i niech świadomość Chińczyków o nas rośnie. Chodzi o to, aby Polacy przebili się przez wszelkie pryzmaty i dali się poznać tacy, jacy naprawdę są, a wtedy sami Chińczycy zobaczą, ile mamy wspólnego z Niemcami, Amerykanami, Francuzami, a ile z nimi, Chińczykami, a naprawdę mamy wiele.

Adam Machaj

W razie wszelkich pytań lub spraw związanych z Chinami prosimy o bezpośredni kontakt z Autorem, e mial:  Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

raportzpanstwasrodka.blog.onet.pl

Dzieci i młodzież spod Oławy reprezentowały Polskę

Dzieci i młodzież spod Oławy reprezentowały Polskę na Młodzieżowych Mistrzostwach Europy w Piłce Nożnej w Dniepropietrowsku na Ukrainie. Wzięły też udział w obchodach Dnia Europy oraz programie wymiany młodzieży. W maju 2012 r. wyjazd młodych mieszkańców powiatu oławskiego na Ukrainę zorganizowało Stowarzyszenie "Porozumienie Wschód – Zachód".

W składzie polskiej drużyny na młodzieżowym Euro w Dniepropietrowsku znalazły się dziewczęta i chłopcy z miejscowości Gać i Oławy w wieku 12-14 lat. Opiekę nad grupą sprawowali prezes "Porozumienia Wschód – Zachód" Błażej Zając oraz wiceprezes Marcin Wąsacz.

      Spotkanie dzieci i młodzieży z Polski, Ukrainy i Niemiec w Dniepropietrowsku i okolicach (Nowosiołowce, Piszczance i Juwiłejnem) zorganizowane zostało w dniach 18-22 maja 2012 r. przez ukraińską organizację "Młodzież Juwiłejnego" wspólnie ze Stowarzyszeniem "Porozumienie Wschód – Zachód". Głównym organizatorem przedsięwzięcia ze strony ukraińskiej był Iwan Romanenko, natomiast ze strony polskiej – Błażej Zając, liderzy obu organizacji.

      Idea mistrzostw młodzieżowych pojawiła się na początku roku. Spoglądając na mistrzostwa Euro 2012 w Polsce i na Ukrainie, Iwan Romanenko i Błażej Zając postanowili zorganizować Młodzieżowe Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej "TriM – Hattrick dla Europy" w Dniepropietrowsku.

      - Uczestnicy spotkania z Polski, Ukrainy i Niemiec wzięli udział w pięciodniowym programie wymiany młodzieży, na który składały się liczne zajęcia o charakterze edukacyjnym i kulturalnym – mówi Błażej Zając. – W Młodzieżowym Euro 2012 udział wzięło pięć drużyn, w tym jedna z Polski (drużyna "Orły" Stowarzyszenia "Porozumienie Wschód – Zachód" z powiatu oławskiego), jedna z Niemiec (Salzgitter w Dolnej Saksonii) oraz trzy drużyny z Ukrainy (Lwów, Juwiłejne i rejon dniepropietrowski).

      Uczestnicy mistrzostw wzięli udział w obchodach Dnia Europy – ukraińskiego święta państwowego – w Dniepropietrowsku i Juwiłejnem. Jako goście honorowi wystąpili na scenie Błażej Zając i Marcin Wąsacz, którzy w imieniu starosty oławskiego Zdzisława Brezdenia oraz "Porozumienia Wschód – Zachód" przekazali m.in. dary książkowe dla Centrum Młodzieżowego, budowanego w Juwiłejnem z inicjatywy organizacji "Młodzież Juwiłejnego". W centrum tym, obok świetlicy środowiskowej, ma powstać również "biblioteczka polska" dla miejscowej młodzieży.

      Razem z polską drużyną w piłkę nożną zagrał gościnnie o. Maciej Styburski, kapucyn z dniepropietrowskiej parafii rzymskokatolickiej. W kościele katolickim w Dniepropietrowsku polską grupę przywitał uroczyście proboszcz parafii o. Zbigniew Sawczuk, pochodzący z podwrocławskich Siechnic.

      W trakcie pobytu na Ukrainie wśród dzieci i młodzieży zawiązało się wiele znajomości i przyjaźni. Polscy uczestnicy poznali swoich ukraińskich rówieśników. Dniami i wieczorami trwały niekończące się rozmowy. Nie brakowało wspólnych ognisk, śpiewania polskich i ukraińskich pieśni. Prawie od samego początku przełamane zostały wszelkie bariery językowe.

      Sukcesem polskiej drużyny było przyznanie przez komisję sędziowską tytułu "Najlepszego Bramkarza Mistrzostw" Dawidowi Boratyńskiemu z miejscowości Gać. Wszyscy zawodnicy drużyny "Porozumienia Wschód – Zachód" nagrodzeni zostali medalami.

      W drodze powrotnej grupa z powiatu oławskiego odwiedziła Lwów, gdzie udała się m.in. na cmentarz Łyczakowski. Na cmentarzu Orląt Lwowskich uczestnicy wyjazdu symbolicznie zapalili znicz i oddali hołd młodym Polakom, którzy dla Ojczyzny poświęcili swoje życie. Oławska grupa odwiedziła również groby polskich pisarek Marii Konopnickiej i Gabrieli Zapolskiej. Zwiedziła też Stare Miasto we Lwowie oraz podziwiała widoki z wieży ratuszowej.

• Sedzia Morgun Sedzia Morgun
• Przekazanie darow Przekazanie darow
• Po meczu Po meczu
•  

      - Młodzi mieszkańcy powiatu oławskiego powrócili do Polski pełni wrażeń i zapału do dalszego nawiązywania kontaktów ze wschodnimi sąsiadami – relacjonuje Błażej Zając. – Ukraina zachwyciła dzieci i młodzież swoją gościnnością, otwartością oraz przyjaznym nastawieniem. Pociągami i autobusami pokonaliśmy ponad 3000 kilometrów. Większość spośród dzieci i młodzieży pierwszy raz wybrała się w tak daleką podróż. Było to dla nich nowe, ciekawe doświadczenie. Codzienny kontakt z ukraińskimi rówieśnikami pozwolił im poznać i zrozumieć kraj naszych sąsiadów, spoglądając na Ukrainę i jej mieszkańców "od wewnątrz". Nasze stowarzyszenie planuje w przyszłości dalsze organizowanie podobnych przedsięwzięć.

      Stowarzyszenie "Porozumienie Wschód – Zachód" jest organizacją pozarządową działającą non-profit, założoną w powiecie oławskim w 2010 r.

      Celem Stowarzyszenia jest budowanie wzajemnego porozumienia, dialogu i solidarności między narodami, a także społeczeństwa obywatelskiego w Polsce i na świecie.

      Obecnie głównym kierunkiem działań Stowarzyszenia jest współpraca z organizacjami z państw Europy Wschodniej (Ukraina, Rosja, Białoruś, Litwa, Łotwa) oraz Azji Centralnej i Kaukazu (Kazachstan, Gruzja, Azerbejdżan itd.).

      Iwan Romanenko, prezes organizacji "Młodzież Juwiłejnego", znany jest już dobrze niektórym oławianom. Wraz z grupą liderów ukraińskich organizacji młodzieżowych z obwodu dniepropietrowskiego we wrześniu 2011 r. brał aktywny udział w organizowanej przez "Porozumienie Wschód – Zachód" wizycie studyjnej na Dolnym Śląsku. Wcześniej, w maju 2011 r., w obecności władz samorządowych rejonu dniepropietrowskiego, Iwan Romanenko wraz z prezesem "Porozumienia Wschód – Zachód" Błażejem Zającem, dokonali w Juwiłejnem uroczystego podpisania memorandum o partnerstwie i współpracy między organizacjami.

      Wyjazd dzieci i młodzieży na Ukrainę patronatem honorowym objął starosta oławski Zdzisław Brezdeń.

      Zorganizowanie wyjazdu odbyło się dzięki wsparciu finansowemu Polsko-Niemieckiej Współpracy Młodzieży, Banku Spółdzielczego w Oławie, Zakładu Gospodarowania Odpadami w Gaci, spółki Atex z Oławy oraz społecznej pracy organizatorów i opiekunów ze Stowarzyszenia "Porozumienie Wschód – Zachód".

Janusz Skrzecki

Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne

"POROZUMIENIE WSCHÓD – ZACHÓD"

Harcerski czuwajblog.com

• Anglia - Hufiec Mazowsze Anglia - Hufiec Mazowsze
• Australia - Kurs Czuj Australia - Kurs Czuj
• Litwa - Szczep Burza Litwa - Szczep Burza
• USA USA
• USA USA
•  

Harcerstwo to prężny ruch młodych ludzi, działający w wielu krajach, prawie wszędzie tam gdzie osiedlili się Polacy. Organizują kominki, biwaki i obozy, zajmują się szkoleniem nowych kadr, wywierają niezwykle pozytywny wpływ na wychowanie młodego pokolenia Polaków. Rozproszeni po całym ziemskim globie, od Argentyny przez USA do Kanady w obydwu Amerykach, od Wielkiej Brytanii, przez Francję, Niemcy, Litwę, Ukrainę aż po Kazachstan na kontynencie euroazjatyckim, a także w Australii, wykonują niezwykle cenne zadanie. Niestety, ze względu na ogromne odległości mają jedynie ograniczoną możliwość spotykania się i dzielenia swoimi osiągnięciami, wymiany doświadczeń czy poszukiwania nowych rozwiązań. Od tej pory może jednak być inaczej. Technologia, która wkracza już do wszystkich dziedzin życia, znalazła sobie także swoje miejsce wśród harcerzy.

      Młodzi instruktorzy harcerscy działający poza granicami Kraju wystąpili z inicjatywą stworzenia strony internetowej www.czuwajblog.com. Jest to portal harcerzy i harcerek działających poza granicami Polski. Mogą tam zebrać wiadomości życia harcerskiego i podzielić się nimi ze wszystkimi zainteresowanymi osobami. Pragną umieszczać zdjęcia i filmy z różnych akcji harcerskich, przekazywać ważne ogłoszenia i publikować ciekawe artykuły.

      Taki portal staje się bazą dla ZHP pgk – harcerstwa działającego poza Krajem – jak i organizacji harcerskich na Wschodzie. Już teraz znajduje się tam rejestr wszystkich stron internetowych poszczególnych drużyn oraz adresy miejsc, gdzie jednostki harcerskie działają.

      Wspaniałą inicjatywą harcerzy był tegoroczny tzw. Globalny Kominek – BIESZCZADZKI TRAKT. Piękną, porywającą piosenkę z powtarzanym refrenem: "Śpiewajmy wszyscy w ten radosny czas, śpiewajmy razem ile jest tu nas..." wykonali harcerze w Chicago, Toronto, Buenos Aires, Berlina, z Melbourne i z Sydney, z Londynu i ze Lwowa. Należy podkreślić, że muzykę do tej piosenki Bogusława Adamka zaaranżowali druh Paweł Żaba i druhna Mela Turbowicz. Montażem całości zajął się druh Janik Bogdanowicz. To wszystko można na własne oczy obejrzeć! Można także wysłuchać tej piosenki śpiewanej przez grupy harcerzy równocześnie na całym świecie – przez tych, dla których Dzień Myśli Braterskiej przypadł w upalne lato, jak też i tych, którzy na harcerskie mundury musieli nałożyć zimowe płaszcze, ciepłe kurtki i wełniane czapki. Jest to niezwykle imponujące, a zarazem budujące zjawisko dla szerokich mas polskiej społeczności na całym świecie. Dodatkowym plusem jest także fakt, że każdy może na tym blogu zamieścić swój komentarz, akcentując tym samym swoją przynależność do braci harcerskiej.

      Zapraszamy na CZUWAJBLOG.com.

      Janek Lasocki phm.

(Wielka Brytania)

i Andrzej Łacek phm.

(Australia)

 Smart Canada podało oficjalne cenę najnowszej, ulepszonej wersji elektrycznego minisamochodu, który w salonach Mercedesa pojawi się na wiosnę przyszłego roku. Już teraz można zapisać się na listę oczekujących, trzymając w ręku 27 tysięcy dolarów za odmianę coupe i 30 tysięcy, jeśli chcemy mieć na swym domowym podjeździe smarta w wersji kabriolet.

Trzecia generacja e-smarta fortwo, choć ma pod maską silnik elektryczny, posiada prawie takie same parametry jak jego klasyczna odmiana z silnikiem spalinowym. Poprzedni "elektryk" zniechęcał słabością układu napędowego. Druga wersja e-smarta dysponowała motorem o mocy 41 KM, który rozpędzał to miniaturowe autko do setki w ciągu 23 sekund. Najnowsza odmiana ma silnik z 74 końmi, co skraca czas dochodzenia do setki o połowę! Elektryczny smart jeszcze bardziej jest dynamiczny w niższych zakresach prędkości – do 60 kilometrów rozpędza się w czasie niespełna 5 sekund. Ponieważ samochód zaprojektowany jest raczej do ruchu miejskiego, to ostatnie osiągnięcia niemieckich konstruktorów napawają optymizmem.

      Gdy smarty po raz pierwszy pojawiły się w 2004 roku w Kanadzie, wzbudziły niezwykłą sensację. Niewielkie rozmiary i turbodoładowany diesel pozwalały na ekonomiczną jazdę i oszczędzały kłopotów z parkowaniem, ponieważ na standardowym miejscu postojowym mieściły się dwa, a nawet trzy wozy (typowe rozmiary miejsca parkingowego pod samochód to 2,5 x 5 m – a pierwszy model smarta miał długość wynoszącą dokładnie 2,5 m – aktualna długość nowego smarta wynosi 2,7 metra).

      Smarty od początków swego powstania reklamowane były jako samochody ekologiczne. Narzucenie drakońskich norm czystości spalin spowodowało, że amerykańskie i kanadyjskie smarty musiały w 2007 roku rozstać się z ropniakiem i od tego czasu pod maską tego miniwozu instaluje się 3-cylindrową jednostkę rodem z Mitsubishi.

      W Kanadzie obie nadwoziowe wersje napędza ten sam jednolitrowy wolnossący silnik o mocy 70 koni mechanicznych. Wydaje się, że jest ich za mało, bo choć wóz waży tylko 750 kg, to do jego rozpędzenia się do setki trzeba aż 13 sekund. Nie jest to nawet dobry wynik i w trakcie włączania się do ruchu na autostradzie budzi niepotrzebne emocje.

      W Europie poradzono sobie z tym problemem poprzez zainstalowanie pod maską usprawnionego silnika z firmy Brabus o mocy 102 i 112 KM. Ponad setka koni mechanicznych w tym małym pojeździe zapewnia zupełnie przyzwoite osiągi.

      Elektryczna, mocniejsza trzecia wersja e-smarta budzi nadzieję, że korzystający z tych wozików ludzie nie będą narażeni na różnego rodzaju niedogodności. Jak już wspomniałem, w Kanadzie klasyczne smarty napędzane są 70-konnymi gazolinowymi silnikami – w elektrycznej odmianie tych koni jest teraz 74, a więc proces włączania się do ruchu przebiega dużo sprawniej, niż dotychczas, gdy autko dysponowało zaledwie 41 KM.

      Maksymalna moc w nowym smarcie uwalniana jest tylko w specjalnych okolicznościach – gdy chcemy gwałtownie przyspieszyć. Normalnie silnik pracuje w cyklu produkującym 47 KM. Gdy gwałtownie naciśniemy pedał "gazu" – uwalniamy dodatkowe konie. Takie rozwiązanie, gdy silnik elektryczny pracuje w dwóch fazach, zabezpiecza nam akumulatory przed przegrzaniem i pozwala na oszczędzanie energii. Samochód może poruszać się z maksymalną prędkością 125 km na godz. i pokonać w optymalnych warunkach dystans 145 km. Zwykle mniej, ale i tak jest to odległość oscylująca wokół 100 km, co pozwala na korzystanie z elektrycznego smarta w codziennych dojazdach do pracy i z powrotem bez obawy, że zabraknie nam prądu. Baterie są w stanie zmagazynować 17,6 kWh energii elektrycznej. Całkowite naładowanie z domowej sieci o napięciu 110 V trwa od 14 do 17 godzin, ale czas ten można skrócić do 7 godzin, jeśli korzystamy z 220-woltowego transformatora.

      Akumulatory w samochodach z napędem elektrycznym są bardzo wrażliwe na temperaturę otoczenia. W kanadyjskim klimacie może to być problem – badania wykazują, że sprawność baterii maleje o jeden procent przy spadku 2 stopni C. Sprawność nie maleje liniowo i może się zdarzyć, że przy spadku temperatury o 10 st. akumulator straci 30-40 procent swej pojemności.

      Innym problemem elektrycznych aut w naszym klimacie jest sprawa ogrzewania lub klimatyzacji – ponieważ czerpią one prąd do ogrzewania wnętrza z akumulatorów. Na godzinę zużywa się około 1-1,5 kWh – co w sposób zauważalny ogranicza dystans, który może pokonać "elektryk".

      Porównując klasycznego smarta z najnowszym elektrycznym, łatwo zauważyć, że ten ostatni jest o 150 kg cięższy. To "zasługa" akumulatorów. Ale za to pozbywamy się silnika spalinowego i wszystkich z nim związanych problemów. E-smart nie wymaga wymiany olejów, sprawdzania stanu świec zapłonowych, no i dolewania do baku benzyny. Pełne naładowanie zestawu akumulatorów, na których można pokonać dystans ponad 100 kilometrów, kosztuje nas około 1,5 dolara! Niestety, ten dwuosobowy samochodzik jest drogi – w wersji coupe kosztuje w Kanadzie 26.990 dol., w odmianie kabrioletowej ma cenę 29.990 dol.

      W naszym kraju Smart stanowi zaledwie 0,1 procent rynku sprzedaży nowych aut. W maju sprzedał ich 323 – o 20 procent więcej niż przed rokiem. Wprowadzenie do Kanady najnowszej odmiany tego samochodziku z napędem elektrycznym na pewno zdynamizuje sprzedaż, bo w takiej wersji smart stanowi atrakcyjną alternatywę dla mieszkańców dużych aglomeracji, którzy mogą szybko i sprawnie poruszać się po niej, omijając szerokim łukiem stacje benzynowe, gdzie najtańsza benzyna kosztuje 1,25 dol. za litr.

      Uzupełnieniem ekologicznej oferty Smarta jest elektryczny rower tej firmy – eBike, który był prezentowany na lutowej wystawie samochodowej w Toronto. Teraz Smart Canada podało jego cenę –wynosi ona 3240 dol. kanadyjskich.

      Napędza go bezobsługowy silnik elektryczny o mocy 250 W. Motor włącza się, gdy tylko kierowca zaczyna pedałować, a podczas hamowania zamienia się w generator i ładuje baterię. W zależności od wykorzystania silnika, na pełnej baterii można przejechać do 100 km.

      Rower wyposażony jest w trzybiegową przekładnię, a za pomocą przycisku może wybrać jeden z czterech trybów jazdy. Maksymalna prędkość wynosi 25 km na godz. – powyżej tej prędkości, gdy użytkownik zaczyna pedałować, napęd elektryczny zostaje automatycznie odcięty.

      Litowo-jonowy akumulator o pojemności 423 Wh został zintegrowany z ramą i ukryty w obudowie z tworzywa sztucznego. Można go zdemontować i naładować z gniazda elektrycznego lub podczas jazdy. W rowerze odnajdziemy także przednie i tylne oświetlenie wykorzystujące diody LED, a także standardowy interfejs USB.

      Smart eBike zaprojektowany i wytwarzany jest we współpracy z niemieckim producentem rowerów elektrycznych GRACE.

      Elektryczny rower od Smarta dostępny będzie w salonach Mercedesa na obszarze GTA już tego lata.

Jerzy Rosa – Mississauga