Czytaj pierwszy!

Goniec na tablet w formacie pdf

przesyłany przez e-mail w każdy piątek rano

tylko 50 CAD rocznie plus 13% HST 
razem $56.50

Płatność przez paypal, 
Visa, MasterCard lub czek

Kontakt  r e d a k c j a @ g o n i e c . n e t  

(bez przerw między literami)

lub telefon: 905-629-9738

W Sobotę Wielkanocą we wszystkich polskich kościołach na terene aglomeracji torontońskiej można było poświęcić jedzenie w wielkanocnych koszykach.

poniżej migawki z parafii Eugeniusza de Mazenod w Brampton (zdjęcia Andrzej Jasiński) oraz parafii Maksymiliana Kolbego w Mississaudze i św. Stanisława w Toronto.

W parafii w Brampton przy kościele można było podziwiać żywe owieczki a Związek Podhalan zorganizował konkurs na najpiękniejszy koszyk

Triduum Paschalne w parafii św. Kazimierza w Toronto (fot. K. Nowosielska-Augustyniak)

Wielkanoc, to wielkie święta prawdy. Człowiek jest głupi – bardzo często jesteśmy głupi i zapominamy, kim jesteśmy, zapominamy o przeznaczeniu, o tym, czym jest nasz czas na ziemi.

Na tym świecie nasz status wyznacza przede wszystkim śmierć. Odchodzimy.

I jeśli nie trafia do nas prawda Wielkanocy, jeśli nie wierzymy zmartwychwstałemu Chrystusowi, to nie mamy dokąd iść.

Triduum paschalne pozwala uporządkować myślenie, przywrócić porządek tego coraz bardziej pogubionego świata; świata, który mówi nam, że musimy wymyślić siebie na nowo, że praktycznie rzecz biorąc, nie wiadomo, kim jesteśmy, i nic nie jest nam zadane; dzisiaj wymyślamy nawet dla siebie własną „płeć”. Pogubiliśmy się tak bardzo, że bez problemu usprawiedliwiamy zabijanie niedołężnych czy tych najmniejszych w łonach matek – oczywiście w trosce o doczesność; o naszą teraźniejszość. Świat odwraca nam perspektywę i chce, by najważniejsze było to, co jest przemijające; abyśmy odrzucili wartości, które nas mają prowadzić do wieczności i zajęli się… ograniczaniem emisji gazów cieplarnianych. Jeśli nasze przekonania stają na drodze do zwiększania produktu krajowego brutto czy akceptacji „postępu” – tym gorzej dla nich.

Podporządkowanie życia doczesności prowadzi do pustki. Otchłań otwiera się za każdym razem, kiedy uświadamiamy sobie, że jesteśmy tutaj chwilowo. Można tę pustkę usiłować zasypywać dalszym ogłupianiem – koncentrowaniem się na rzeczach przyjemnych; silnych wrażeniach – różne są formy ucieczki od siebie samego, od prawdy o sobie, opóźnianie starzenia, odrzucaniem kolei losu. Nie da się jednak tego skutecznie uczynić; prawda nas dogoni; nawet tych najbardziej majętnych, tych najpotężniejszych. Próba wykreowania siebie na nowo z pominięciem naszej egzystencjalnej istoty i odrzucenie powołania zawsze kończy się katastrofą. Na dłuższą metę nie da się udawać kogoś innego.

A kim jesteśmy? Tymi, którymi zostaliśmy stworzeni i powołani do życia.

ŚMIERĆ jest najważniejszym wydarzeniem; Wielkanoc jest najważniejszą mądrością, w której możemy uczestniczyć; przeżyciem ukazującym eschatologiczną prawdę o nas samych; prawdę, że nasze życie się nie kończy, że nasza wędrówka ma sens; że nigdy nie będziemy prawdziwie szczęśliwi, jeśli sami z własnej woli nie przyjmiemy tej prawdy – Prawdy Zmartwychwstania – zaproszenia do wieczności złożonego na krzyżu przez Jezusa Chrystusa. A więc „docelowo” to my nie idziemy na cmentarz, „docelowo” przez tajemnicę krzyża jesteśmy nieśmiertelni, wystarczy przyjąć prawdę, wystarczy przejść z Chrystusem przez Wielką Noc.

„Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą”. „Wesoły nam dzień dziś nastał!”

Wspaniałego przeżycia tajemnicy i wielkiej radości Zmartwychwstania Pańskiego, wiosennego uporządkowania życia na nowo życzy

Andrzej Kumor