Dom w Point Grey, dzielnicy Vancouver, kupiony w lipcu 2011 roku za 4,6 miliona dolarów przez chińskiego inwestora Huaicana Rena i jego żonę Xuepei Sun ponownie jest na rynku. Można go kupić za 7,2 miliona dolarów.

Poprzednim właścicielem też był Chińczyk, który kupił dom za 3,35 miliona i po krótkim czasie sprzedał z zyskiem. Przez ostatnie lata z budynkiem nic się nie działo.

W czerwcu 2015 roku Vancouver wydał notę o nieużywanej i zaniedbanej posesji. Pismo zostało umieszczone na drzwiach domu na początku lutego. Huaican Ren jest założycielem kilku firm z siedzibą w Chinach, które zajmują się nieruchomościami, handlem, turystyką i gastronomią. Ma jeszcze jeden dom w Kolumbii Brytyjskiej, który także wygląda na opuszczony.

Jeden z sąsiadów z Point Grey mówi, że bogaci właściciele nigdy nie pojawili się w swoim domu – który obecnie ma powybijane okna i zniszczone elementy strukturalne.

Coraz większym problemem w Vancouver są nieruchomości kupowane w celach spekulacyjnych przez Chińczyków i innych zagranicznych inwestorów. Ich właścicele zupełnie o nie nie dbają i ich nie zasiedlają, co powoduje rozgoryczenie okolicznych mieszkańców

Peterborough Władze Peterborough, które początkowo blokowały kampanię Canadian Centre for Bioethical Reform, 22 lutego zmieniły zdanie. Organizacja pro-life chciała zamieszczać na autobusach miejskich zdjęcia 7- i 16-tygodniowych dzieci w łonie matki oraz czerwonej plamy z hasłem "growing, growing, gone". Dzień później organizacja chciała skierować sprawę do sądu.
Radni nie chcieli zgodzić się na ogłoszenia, ponieważ uważali, że mogą być kontrowersyjne i tworzyć podziały. Obawiali się też spadku liczby pasażerów.
W oświadczeniu wydanym 26 lutego władze miasta stwierdziły jednak, że Karta praw i swobód gwarantuje wolność wypowiedzi, dlatego miasto – jako ośrodek władzy – musi szanować prawa osób i grup, które chcą zamieszczać ogłoszenia w przestrzeni miejskiej, w tym na miejskich autobusach.
Prawnik CCBR w dalszym ciągu jednak zastanawiał się nad pójściem do sądu. Organizacji zależało bowiem na przetarciu pewnej ścieżki prawnej. Ważne było, by sąd oficjalnie stwierdził, że pierwsza decyzja miasta była sprzeczna z prawami należnymi obywatelom na mocy konstytucji.
CCBR próbowało rozpocząć tę samą kampanię na autobusach w kilku miastach. We wszystkich wnioski o udostępnienie powierzchni reklamowej na pojazdach zostały oddalone. Wobec niektórych rozpoczęto postępowanie sądowe.
Peterborough radzi podróżnym, którym nie podobają się plakaty, by kontaktowali się bezpośrednio z ogłoszeniodawcą. Wyjaśnia, że nie ma mocy prawnej, by odmówić zamieszczania ich, jeśli ich treść jest zgodna z kanadyjskimi standardami dotyczącymi reklam, z Kodeksem karnym i innymi przepisami, które mogłyby mieć zastosowanie w tym przypadku.

    Nigdy nikomu, także na żądanie, nie dam zabójczego środka, ani też nawet nie udzielę w tym względzie rady..." – Przysięga Hipokratesa.

    Nie będziesz zabijał – Księga Wyjścia 20:13.

    "Rozważasz samobójstwo? Pomożemy Ci!" Był czas, gdy taka reklama wskazywała na telefon zaufania, gdzie ktoś czekał, by dać Ci radę i nadzieję w sytuacji, gdzie ból wydawał się nie do zniesienia. Jednakże teraz żyjemy w innych czasach. W ciągu zaledwie kilku miesięcy wspomagane samobójstwo – wraz ze swoją groźną rzeczywistością ukrywającą się za niewinnie brzmiącymi i zwodniczymi terminami jak "umieranie z pomocą medyczną" – zostanie uznane, w majestacie prawa, za dopuszczalną opcję w naszym kraju. W czasie, kiedy rząd federalny przygotowuje ustawodawstwo w celu wdrożenia decyzji Sądu Najwyższego, ważne jest, aby rozważyć skutki tej istotnej zmiany w naszym prawie.

    Śmierć przychodzi do nas wszystkich, czasem nagle, a czasem powoli. Chociaż pacjenci korzystają z leków, które kontrolują ból, są oni w pełni usprawiedliwieni, gdy odmawiają uciążliwego i nieadekwatnego leczenia, które jedynie przedłuża nieuchronny proces umierania. Ale umierania to nie to samo co zabijanie. Jesteśmy wdzięczni lekarzom, pielęgniarkom i innym za to, że oferują pomoc medyczną pacjentom, którzy umierają, ale zabicie przez nich pacjenta nigdy nie jest uzasadnione.

Soki owocowe nie są zdrowe

Ottawa Komisja senacka, która przez ponad rok zajmowała się otyłością wśród Kanadyjczyków, we wtorek opublikowała raport ze swoich prac. Najbardziej dostało się Health Canada za przestarzałe wytyczne dotyczące zdrowego odżywiania. W szczególności wzięto pod lupę zalecenia picia soków owocowych. Autorzy raportu piszą, że obecnie soki owocowe przedstawiane jako zdrowy składnik posiłku tak naprawdę nie są niczym więcej niż napojem gazowanym bez bąbelków. Otwarcie mówią o epidemii otyłości.

    Nowy zestaw wytycznych żywieniowych powinien być oparty na aktualnym stanie wiedzy i przede wszystkim mówić o konieczności ograniczenia spożycia żywności silnie przetworzonej. Należy podjąć ostrą walkę ze spożyciem cukru.

    Senatorowie apelują też o wydanie zakazu reklamowania dzieciom jedzenia i napojów. Sugerują rozważenie możliwości opodatkowania napojów słodzonych cukrem, co od razu skrytykowała Canadian Beverage Association.

    Kanadyjska gospodarka traci z powodu otyłości obywateli od 4,6 do 7,1 miliarda dol. rocznie. Koszty są związane ze spadkiem produktywności pracowników i obciążeniem służby zdrowia. Od 1980 roku liczba otyłych dorosłych wzrosła dwukrotnie, otyłych dzieci – trzykrotnie. Co roku od 48 000 do 66 000 Kanadyjczyków umiera z powodu przypadłości związanych z otyłością.

Szpital odesłał chorą na raka

Montreal Martin Pilon z Montrealu złożył skargę przeciwko szpitalowi Suroit, po tym jak jego nieuleczalnie chorej matce dano do wyboru opuszczenie oddziału lub płacenie 800 dolarów dziennie. U Lise Tomlet wykryto raka latem 2015 roku. W połowie grudnia lekarze stwierdzili, że niestety już nic nie mogą zrobić. Po kilku tygodniach pojawiły się naciski, by zabrać ją ze szpitala. Pilon przyznaje, że jego matka potrzebowała opieki, chociaż może nie do końca opieki szpitalnej. Szpital jednak nie chciał jej przyjąć na oddział opieki paliatywnej, bo uznano, że kobieta może żyć przez co najmniej 9 miesięcy. Tomlet usłyszała, że jeśli nie opuści szpitala, będzie musiała płacić 800 dolarów za każdy dzień pobytu.

    Władze Suroit Hospital stwierdziły, że nie wystawiły żadnego rachunku Tomlet, chociaż pacjenci czekający na miejsce na oddziale opieki długoterminowej muszą płacić od 800 do 1780 dol. miesięcznie.

    Ostatecznie Pilon zabrał swoją matkę ze szpitala. Znalazł dla niej miejsce w domu dla osób starszych. Kobieta zmarła w zeszłym tygodniu.