Osoby otrzymujące instrukcje z Polski dotyczące sporządzenia na terenie Kanady pełnomocnictw w języku polskim, które będą użyte do reprezentowania ich interesów w Polsce, często są instruowane przez prawników, instytucje lub urzędy w Polsce wymagające takich pełnomocnictw, aby przed dostarczeniem do Polski pełnomocnictwa te zostały zaopatrzone w tzw. klauzulę apostille. Klauzule te to krótkie znormalizowane poświadczenia wydawane przez uprawnione urzędy w danym kraju poświadczające autentyczność dokumentu i podpisów na nim złożonych, charakteru, w jakim występowała osoba sygnująca dokument, oraz tożsamości pieczęci, w którą dokument jest zaopatrzony. Osoby lub urzędy wymagające apostille zakładają, że Kanada jest sygnatariuszem Konwencji haskiej z dnia 5 października 1961 roku znoszącej konieczność legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, które będą wprowadzane do obrotu prawnego w państwach będących stronami tejże konwencji (czyli od dnia 14 sierpnia 2005 roku także Polski). Niestety, nie ma to miejsca. Kanada nie jest sygnatariuszem tej konwencji i klauzula apostille nie ma w Kanadzie zastosowania. Pełnomocnictwa sporządzane w Kanadzie w celu wprowadzenia do obrotu prawnego w Polsce wciąż podlegają tradycyjnemu procesowi legalizacji przez polskie placówki dyplomatyczne, czyli potwierdzeniu formalnej zgodności dokumentu z prawem miejsca jego wystawienia (tj. w Kanadzie z prawem prowincji, w której dokument powstał, gdyż zasady sporządzania pełnomocnictw są w Kanadzie regulowane prawem prowincyjnym).