Nie lubię jeździć pod namiot w Ontario. Mniejsza o to, że odstraszają mnie kempingi z trzycyfrową liczbą miejsc (do tej pory spaliśmy zawsze na backcountry), po prostu boję się niedźwiedzi. Z nostalgią wspominam spanie w namiocie w Polsce lub na Ukrainie, z całym jedzeniem w środku, bez obawy, że w nocy zjawi się gość szukający posiłku. Teraz na mojej liście rzeczy do spakowania w okresie letnim widnieją trzy pozycje typu „coś na…”: coś na komary, coś na słońce i coś na misia.

        Gdy w ostatni weekend czerwca pojechaliśmy do parku prowincyjnego Grundy Lake, od razu zwróciłam uwagę na różową kartkę przyczepioną do parkowej gazetki. Na kartce ma się rozumieć ostrzeżenie o niedźwiedziach i zestaw dobrych rad, jak uchronić się przed wizytą nieproszonego gościa. Oczywiście wszystko, co miało jakikolwiek kontakt z jedzeniem, powinno być dokładnie wyszorowane i zamknięte w samochodzie, ale my przecież jedziemy na kemping typu „canoe-in only”…

        W minioną niedzielę z okazji 30-lecia Funduszu Dziedzictwa Polek w Kanadzie odbył się w parku Paderewskiego w Vaughan uroczysty i wesoły piknik. Mszę św. jak zawsze w swoim unikatowym stylu, odprawił o. Jan Szkodziński OMI. Przybyli m.in. reprezentujący Kongres Polonii Kanadyjskiej Juliusz Kirejczyk oraz reprezentujący władze RP konsul Andrzej Szydło. Całość prowadziła p. Urszula Madej-Wojnarowicz, a do tańca grał zespół „Polanie”.

        Fundusz Dziedzictwa Polek podejmuje wiele zbożnych dzieł na rzecz ludzi potrzebujących tak w Polsce, jak i w  Kanadzie, pełniąc – co podkreślał Juliusz Kirejczyk – funkcję integracyjną w społeczności polonijnej.

        W swoim przesłaniu odczytanym ze sceny przewodnicząca funduszu p. Łucja Stec pisze m.in.:

        – W tym roku mija 30 lat od momentu założenia Funduszu Dziedzictwa Polek w Kanadzie (obecna nazwa istnieje od roku 2000). Różne były koleje losów naszej organizacji, ale zawsze i wszędzie pracując społecznie w jej szeregach, miałyśmy, mamy i mieć będziemy na uwadze przede wszystkim dobro naszych podopiecznych. Są nimi dzieci specjalnej troski, wymagające nie lada trudu i poświęcenia, aby ulżyć im w ich niedoli, dając im choćby odrobinę słońca i ciepła naszych serc.

Na pogodę na Esnagami nie możemy narzekać. Po obiedzie, większość gości Esnagami Lodge wypływa znowu na jezioro na ryby. Jest to tzw. evening fishing przeważnie na sandacze i niedaleko od lodge. Dodatkową atrakcją wieczonych wyjazdów na jezioro jest możliwość podziwiania niezwykłych zachodów słońca.

Yanna z sandaczem

Takiej wielkości sandacze, ponad 20 cali, łowi się tuż za rogiem, minutę drogi od lodge. Najlepiej biorą na różne miękkie przynęty, ale 3-calowe rybki Gulp Alive są zawsze niezawodne. Dobrze pracują też polskie Kopyta.

Waldek Weselak łowi okazałego szczupaka, o długości 39 cali. Ryba ma na pewno powyżej 20 funtów. Jak się okazuje jest to drugi największy szczupak tygodnia.

Szczupak Waldka. Ryba została oczywisćie wypuszczona. W nagrodę Waldek otrzymał pamiątkową koszulkę Trophy Club Catch & Realese. Weźmie także udział w losowaniu darmowego wyjadu do Esangami Lodge w przyszłym roku.

Bill Keough z największym szczupakiem tygodnia – 42 cale. Ryba zostła złowiona na muchę. Bill jest właścicielem dużej firmy zajmującej się produkcją i dystrybucją materiałów do wiązania much.

Dużych szczupaków złowiono sporo. Przewodnik Chris (L) i Chuck Furimsky (P) ze szczupakiem również złowionym na muchę. Chuck Furimsky jest prezydentem i właścicielem The Fly Fishing Show, na który składają się między innymi wystawy w ośmiu miastch w USA. Na Esnagami był pierwszy raz.

Chuck Furimsky podczas lekcji wiązania much

Susie Holiday ze szczupakiem również złowionym na muchę. Sporo dużych szczupaków łowiona jest na Esnagami na muchę. Tego sposobu łowienia warto też spróbować na innych jeziorach. Muchy doskonale imitują rybki, które chętnie atakują szczupaki. Łowienie na muchę naprawdę wciąga.

O tym gdzie będzie shore lunch dla wszystkich gości i załogi decyduje Eric Lund, właściciel Esnagami Lodge. Tym razem wybór padał na nowe dla nas miejsce, na Eagle Point, na północnym brzegu jeziora, 6 km od lodge.

Eagle Point, Esnagami. Na szczęście ulewa, która złapała nas w drodze przez jezioro ustała.

Przewodnicy filetują sandacze na lunch.

Chris i Eric smążą ryby na olbrzymich patelniach. Eric smaży sandacza z dodatkiem wina i soku cytrynowego.

Od razu o lunchu mam okazję wyskoczyć z Erikiem i sprawdzić klika miejsc na szczupaki. Zabieramy ze sobą tylko wędki muchowe. W jednym miejscu ogromne, ponad 40-calowe, szczupaki wychodzą jeden za drugim za muchą. Żaden nie decyduje się jednak na ostateczne uderzenie. Szkoda, bo zapowiadało się dobrze, a czasu mamy niewiele. Musimy wracać na obiad, poza tym Eric ma póżniej sporo pracy.

Wieczorem powracamy w samo miejsce bez Ericka. Łowimy sandacze, sieje i szczupaki, ale nic dużego.

Waldemar Weselak z sandaczami

Henryk Wywiał z sieją

Rekordy na Pearsonie

Mississauga Jak na razie tego lata przez bramki na lotnisku Pearsona przeszło prawie 10 milionów podróżnych – to nowy wakacyjny rekord. Lotnisko obsługiwało przeciętnie 120 000 osób dziennie, o 10 000 więcej w porównaniu z tym samym okresem zeszłego roku. Przez ostatnie 3 – 4 lata liczba ta rośnie z roku na rok o 6 proc.

        Nadchodzące cztery piątki będą najbardziej pracowitymi dniami dla lotniska. Każdego z tych dni przez bramki przejdzie od 147 000 do 148 000 podróżnych. Obsługa lotniska zaleca pasażerom, by odprawiali się przez Internet i podchodząc do kontroli w terminalu, mieli przygotowane wszystkie dokumenty. W terminalu 3 uruchomiono samoobsługowy punkt oddawania bagażu.

Ontario też by się to przydało…

Toronto Ontaryjski minister finansów Charles Sousa mówi, że uważnie przeanalizuje zmiany w podatku od nabycia własności wprowadzane przez Kolumbię Brytyjską. Póki co wypowiadał się o nich z wyraźnym entuzjazmem. Nie wiadomo jednak, czy sprawdziłyby się na jego własnym podwórku – tzn. na rynku nieruchomości w Toronto. Powstaje pytanie, kto mógłby na nich stracić i czy przyniosłyby oczekiwany efekt.

        Główny ekonomista BMO Douglas Porter uważa, że Ontario powinno wprowadzić coś podobnego jak Kolumbia Brytyjska. Dodatkowy dochód bardzo by się przydał zadłużonej prowincji.

        Według danych z kwietnia prezentowanych przez Canada Mortgage and Housing Corporation, udział inwestorów zagranicznych w torontońskim rynku condominiów wynosił 3,3 proc.