Pod takim hasłem uczniowie, nauczyciele i dyrekcja Polskiej Szkoły im. Mikołaja Kopernika przy St. Jude w Mississaudze uczcili Święto Niepodległości, obchodzone co roku 11 listopada dla upamiętnienia rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległego bytu państwowego. Program artystyczny poświęcony 95. rocznicy powrotu Polski na mapy świata poprzedziło wielkie wydarzenie.

Nasza polska szkoła wróciła do imienia Mikołaja Kopernika, o czym z dumą poinformowała wszystkich zgromadzonych na sali gimnastycznej dyrektor szkoły Elżbieta Bejaoui. Nasza, największa polska szkoła podstawowa w Mississaudze powstała w 1972 roku w wyniku napływu dużej liczby emigrantów z Polski. Została założona przez Koło Polek w Kanadzie nr 5.

Pod takim tytułem odbyło się w niedzielę w Mississaudze, w Centrum Jana Pawła II, ostatnie z serii spotkań w Kanadzie z Polonią – po Ottawie, Montrealu i London – dwóch znanych dziennikarek śledczych z Polski, Doroty Kani i Anity Gargas, zorganizowanych przez Kluby Gazety Polskiej w Ottawie i London wraz z Kołem Patriotów Polskich w Toronto, Stowarzyszeniem J. Piłsudskiego "Orzeł Strzelecki" w Toronto oraz Spotkaniami Dyskusyjnymi Montreal.

Spotkaniu w Mississaudze towarzyszyły dziwne utrudnienia – rozpoczęło się z dużym opóźnieniem, bo – jak poinformowali organizatorzy – nagle przesunięto o dwie godziny do przodu koncert poświęcony muzyce Nalepy, co uniemożliwiło jego odbycie w zamówionej wcześniej sali, trzeba było czekać na zwolnienie niewielkiej salki do ćwiczeń tańca w piwnicy, potem prelekcję dwa razy przerywał wezwany przez kogoś szef straży pożarnej – okazało się, że pomieszczenie nie jest przystosowane do takiej liczby osób, a zjawiło się ich około 350, zabrakło miejsc siedzących i ludzie stali pod ścianami. W końcu strażak po udzieleniu instrukcji ewakuacji zgodził się na odbycie spotkania. Wreszcie ktoś zawiadomił, że jeden z uczestników zgromadzenia jest pijany i zakłóca spokój innym użytkownikom Centrum, czego nikt z obecnych nie zaobserwował.

Swoistą tajemnicą poliszynela ostatnich tygodni w parafii św. Kazimierza w Toronto był bankiet z okazji 50. urodzin o. proboszcza Jacka Nosowicza. O. Jacek urodziny obchodził 24 października, bankiet odbył się w niedzielę, trzy dni później. Organizację imprezy wziął w swoje ręce o. Marcin Serwin. On też mówił o bankiecie podczas ogłoszeń parafialnych przez kilka kolejnych niedziel. Gdy akurat wypadało, że Mszę św. odprawiał o. Jacek, o. Marcin dyplomatycznie zaznaczał, że teraz proboszcz nie słucha.

Goście zaczęli się schodzić po godzinie 16.00. O. proboszcz witał wszystkich wchodzących i przyjmował życzenia. Przyjęcie było szykowane na 270 osób. Aby wejść na bankiet, trzeba było pokazać bilet. Bilety były rozdawane w wyznaczoną niedzielę i rozeszły się jak świeże bułeczki – po dwóch Mszach św. już ich nie było.

Atmosfera od początku była bardzo rodzinna i serdeczna. Niekiedy osoby siedzące przy jednym stole nie znały się wcześniej, więc bankiet stał się dobrą okazją do nawiązania nowych znajomości.

We wtorek, 8 października br., w kościele Our Lady of Sorrwos w Toronto przy Royal York i Bloor St. pożegnaliśmy Bogdana Łabęckiego. Na mszy pogrzebowej było około 200 osób. Mszę odprawiał ksiądz Edward Ewczyński. Opowiedział on w swoim kazaniu niezwykłą historię dotyczącą jego samego i Bogdana Łabęckiego. Otóż ksiądz Edward spotkał Bogdana Łabęckiego po raz pierwszy w życiu dwa lata wcześniej na innej mszy pogrzebowej. Tam po mszy po krótkiej rozmowie Bogdan Łabęcki zaprosił księdza Edwarda do siebie do domu. Bogdan Łabęcki rozmawiał z nim o tym, jak chciałby być pochowany. Nigdy później ksiądz Edward z Bogdanem Łabęckim się nie spotkał ponownie. 

Ksiądz Edward Ewczyński jest emerytowanym księdzem i we wtorki pomaga w kościele Our Lady of Sorrows. Kościół Our Lady of Sorrows jest, jak powiedział, uważany za bazylikę. Bogdan Łabęcki zażyczył sobie, by msza żałobna odbyła się w tym kościele i by ksiądz, który będzie ją odprawiał, mówił po polsku.